vrijdag 12 september 2008
Champagne in de Pipe...
Beter laat dan nooit maar toch nog even dit berichtje... Wij nodigen iedereen uit om met ons wat bubbels te komen drinken in de pipe op zaterdag 13 september en dit vanaf 19u00 (morgen dus, er gaat dit niemand meer lezen vanavond maar ja). We zullen dan met verschillende pijpers een tochtje doen, 150km (vertrek 13u00) en daarna wa flesjes kraken. De verschillende sponsors werden uitgenodigd en de DJ Vlomme zal ons hoge toppen doen scheren, nie op de velo maar op den dansvloer!! Dus allen op post!! CU
dinsdag 5 augustus 2008
En terug thuis... Snik snok
Yep, aan alle mooie liedjes komt dus wel degelijk een einde... Donderdag hebben we ons boeltje bijeen gekrast en om 19u30, na alweer een dagje in de zon aan het meer, zijn we naar huis gereden. Vrijdag rond 10u00 stonden we met onze voetjes terug op poldergrond.
De laatste dagen aan het garda meer waren zalig in het zonnetje, heerlijk fris in water en het BBQ'tje zorgde 's avonds voor lekkers...
De balans van ons tochtje over de alpen is zoals eerder gezegd meer dan positief. uiteindelijk stranden we na 43u04 op de fiets op een verdienstelijke 137 plaats in het mannen klassement. In het totaal klassement kwamen we uit op plaats 210.
Team 1 eindigde in hun "masters" categorie op een knappe 56ste plaats, dit na 44u23 fietsen.
De finish van de laatste etappe deden we met z'n vieren... Op de foto is zelfs tussen Paul en Marc de Johan en Kelly te herkennen, de Johan nog met de fles in z'n pollen...
Aan ons avontuur hebben we een bijzonder goed gevoel overgehouden. Zowel op de fiets als daarnaast is alles 100% meegevallen. Wij, mijn broer en ik, willen graag iedereen van ons "team" bedanken voor de onvergetelijke momenten, we zullen der nog veel aan denken op de fiets in de polder.
Uiteraard willen wij alle sponsors nogmaals hartelijk danken om dit mede mogelijk te maken. Naar alle waarschijnlijkheid zal er in september een glaasje gedronken worden op de goede afloop van ons avntuur. We zijn der mee bezig...
Op naar het volgende...
De laatste dagen aan het garda meer waren zalig in het zonnetje, heerlijk fris in water en het BBQ'tje zorgde 's avonds voor lekkers...
De balans van ons tochtje over de alpen is zoals eerder gezegd meer dan positief. uiteindelijk stranden we na 43u04 op de fiets op een verdienstelijke 137 plaats in het mannen klassement. In het totaal klassement kwamen we uit op plaats 210.
Team 1 eindigde in hun "masters" categorie op een knappe 56ste plaats, dit na 44u23 fietsen.
De finish van de laatste etappe deden we met z'n vieren... Op de foto is zelfs tussen Paul en Marc de Johan en Kelly te herkennen, de Johan nog met de fles in z'n pollen...
Aan ons avontuur hebben we een bijzonder goed gevoel overgehouden. Zowel op de fiets als daarnaast is alles 100% meegevallen. Wij, mijn broer en ik, willen graag iedereen van ons "team" bedanken voor de onvergetelijke momenten, we zullen der nog veel aan denken op de fiets in de polder.
Uiteraard willen wij alle sponsors nogmaals hartelijk danken om dit mede mogelijk te maken. Naar alle waarschijnlijkheid zal er in september een glaasje gedronken worden op de goede afloop van ons avntuur. We zijn der mee bezig...
Op naar het volgende...
zondag 27 juli 2008
Rit 8:Andalo-Riva
Beste vrienden en vriendinnen van de Transalp,
Onze missie is geslaagd, over heel de lijn. We zitten ondertussen al een stukje zuidelijkder aan de Oostoever van het Gardameer, net onder Garda op een camping vergeven van de Hollanders, maar wel tiptop in orde. Gisteren stonden we voor de laatste van de 8 etappes; 60km 1500 hoogtemeters.
Een “binnenbollerke” die we eigenlijk niet echt meerekenden, maar dat was toch wat voorbarig. We hadden afgesproken met Team1 om de laatste rit samen af te werken zodat we broederlijk naast elkaar over de meet in Riva Del Garda konden bollen voor de foto. In tegenstelling tot gisteren vond Jeroen meteen de juiste kadans en de eerste en enigste klim werd vlot aangevat. Een beetje inhouden om Team1 te laten aansluiten was nodig, maar al bij al was dat geen slechte zaak, want de klim was toch lang en nog vrij pittig. Vooral de afdaling was de moeite. Een supersteile singletrack waar het gedurende een km of 2 fysisch onmogelijk was om te fietsen. Marc van Team1 deed tijdens de eerste meters nog een poging, maar werd door de zwaartekracht snel teruggefloten. Wij wisten ook meteen hoe laat het was en besloten ons motto “better safe than sorry” ook vandaag nog een laatste maal hoog in het vaandel te dragen. Tijdens de laatste meters van die afdaling reed Lieven achteraan nog plat ook. Vandaar was het echter nog maar een km of 25 vals plat over de baan binnenbollen. Snel vervangen dus was de boodschap en dan achtervolgen op Team1 die zachtjes verdergebold waren. Die laatste kilometers werden in ware tijdritstijl afgewerkt; bij elkaar in het wiel en ronddraaien. Het betere polderwerk, zalig!!!
Aan de finish in Garda stond veel volk en onze verzorgingsploeg waar wie anders dan onze Jowan een fles cava (danku Bolle) over ons uitspoot. Even waanden we ons echte kampioenen. Snel werden enkele flesjes gekraakt en de nodige braadworsten (eindelijk) naar binnen gespeeld om terug wat op krachten te komen. De grootste verrassing van de dag en van de hele week moest echter nog komen. Onze ploeg had ons in de waan gehouden dat we ergens op een stoffige parking wat aan plantrekkerij moesten doen en we dan morgen wel zouden zien wat we zouden gaan doen. Onze mobilhome stond in plaats van op een ranzig plein op de parking van een leuk hotelletje. Een deugdoende douche en het vooruitzicht op een goed bed, hoewel die van de mobilhome ook super zijn, deed ons vol goede moed de nacht induiken. Wij naar de pastaparty met prijsuitreiking en de verdeling van de finisherfietstruitjes. Dat viel echte letterlijk en figuurlijk in het water. Het eten lukte nog net droog, maar toen besloot Thor en zijn helpers dat de pret lang genoeg geduurd had. De hemelsluizen gingen wagenwijd open en onder een orkest van doder en bliksem ontstond er een ware zondvloed. We zijn dan maar gaan schuilen en in en bar richting hotel zijn we dan nog maar wat cocktails gaan drinken. Onze finishertruitjes zijn we natuurlijk nog wel gaan ophalen. Het gegeerde kleinlood konden we ons natuurlijk door wat regen niet laten ontglippen.
Rond een uur of halfeen kropen we moe, halfzattekes, maar voldoen in ons bedje.
Deze ochtend zaten we nog steeds in ons Transalpritme en waren we al vroeg uit de veren. Na een lekker ontbijt besloten we verder richting zuiden te rijden en en dat bracht ons daar waar we nu zitten. In de mobilhome bleek vooral dat Lieven en Jeroen de groentes waren. Zij zaten duidelijk nog wat onwennig op hun zeteltje terwijl de rest van de doorwinterde crew meteen in hun routine van elke dag vielen. Na niet al te veel moeite vonden we deze camping en de kans is groot dat we hier blijven tot het tijd is om terug huiswaarts te keren. De rest van de tijd gaan we vooral vullen met uitrusten, wat rondhangen en misschien nog enkele leuke uitstapjes maken.
Wat we precies gaan uitsteken de komende dagen lezen jullie dan later wel.
Groetjes.
Onze missie is geslaagd, over heel de lijn. We zitten ondertussen al een stukje zuidelijkder aan de Oostoever van het Gardameer, net onder Garda op een camping vergeven van de Hollanders, maar wel tiptop in orde. Gisteren stonden we voor de laatste van de 8 etappes; 60km 1500 hoogtemeters.
Een “binnenbollerke” die we eigenlijk niet echt meerekenden, maar dat was toch wat voorbarig. We hadden afgesproken met Team1 om de laatste rit samen af te werken zodat we broederlijk naast elkaar over de meet in Riva Del Garda konden bollen voor de foto. In tegenstelling tot gisteren vond Jeroen meteen de juiste kadans en de eerste en enigste klim werd vlot aangevat. Een beetje inhouden om Team1 te laten aansluiten was nodig, maar al bij al was dat geen slechte zaak, want de klim was toch lang en nog vrij pittig. Vooral de afdaling was de moeite. Een supersteile singletrack waar het gedurende een km of 2 fysisch onmogelijk was om te fietsen. Marc van Team1 deed tijdens de eerste meters nog een poging, maar werd door de zwaartekracht snel teruggefloten. Wij wisten ook meteen hoe laat het was en besloten ons motto “better safe than sorry” ook vandaag nog een laatste maal hoog in het vaandel te dragen. Tijdens de laatste meters van die afdaling reed Lieven achteraan nog plat ook. Vandaar was het echter nog maar een km of 25 vals plat over de baan binnenbollen. Snel vervangen dus was de boodschap en dan achtervolgen op Team1 die zachtjes verdergebold waren. Die laatste kilometers werden in ware tijdritstijl afgewerkt; bij elkaar in het wiel en ronddraaien. Het betere polderwerk, zalig!!!
Aan de finish in Garda stond veel volk en onze verzorgingsploeg waar wie anders dan onze Jowan een fles cava (danku Bolle) over ons uitspoot. Even waanden we ons echte kampioenen. Snel werden enkele flesjes gekraakt en de nodige braadworsten (eindelijk) naar binnen gespeeld om terug wat op krachten te komen. De grootste verrassing van de dag en van de hele week moest echter nog komen. Onze ploeg had ons in de waan gehouden dat we ergens op een stoffige parking wat aan plantrekkerij moesten doen en we dan morgen wel zouden zien wat we zouden gaan doen. Onze mobilhome stond in plaats van op een ranzig plein op de parking van een leuk hotelletje. Een deugdoende douche en het vooruitzicht op een goed bed, hoewel die van de mobilhome ook super zijn, deed ons vol goede moed de nacht induiken. Wij naar de pastaparty met prijsuitreiking en de verdeling van de finisherfietstruitjes. Dat viel echte letterlijk en figuurlijk in het water. Het eten lukte nog net droog, maar toen besloot Thor en zijn helpers dat de pret lang genoeg geduurd had. De hemelsluizen gingen wagenwijd open en onder een orkest van doder en bliksem ontstond er een ware zondvloed. We zijn dan maar gaan schuilen en in en bar richting hotel zijn we dan nog maar wat cocktails gaan drinken. Onze finishertruitjes zijn we natuurlijk nog wel gaan ophalen. Het gegeerde kleinlood konden we ons natuurlijk door wat regen niet laten ontglippen.
Rond een uur of halfeen kropen we moe, halfzattekes, maar voldoen in ons bedje.
Deze ochtend zaten we nog steeds in ons Transalpritme en waren we al vroeg uit de veren. Na een lekker ontbijt besloten we verder richting zuiden te rijden en en dat bracht ons daar waar we nu zitten. In de mobilhome bleek vooral dat Lieven en Jeroen de groentes waren. Zij zaten duidelijk nog wat onwennig op hun zeteltje terwijl de rest van de doorwinterde crew meteen in hun routine van elke dag vielen. Na niet al te veel moeite vonden we deze camping en de kans is groot dat we hier blijven tot het tijd is om terug huiswaarts te keren. De rest van de tijd gaan we vooral vullen met uitrusten, wat rondhangen en misschien nog enkele leuke uitstapjes maken.
Wat we precies gaan uitsteken de komende dagen lezen jullie dan later wel.
Groetjes.
vrijdag 25 juli 2008
Rit 7: Kaltern-Andalo
Na de dag van gisteren leek dit een simpel ritje… Toch nog 3000 hoogte meters over 75 km niet te onderschatten! Het zonneke was weeral vroeg van de partij, wat nen hete dag deed vermoeden. Aan de start nog even gesocialezed met kersvers wereldkampioen marathon MTB en Belgische trots Roel Paulussen. Die kwam even en ritje doen vlak bij zijn woonplaats, kwestie van te trainen voor de olympics. Een zware openingsklim kort na de start waarin Jeroen niet direct in z’n ritme kwam. We bolden toch nog vrij vlot naar boven en haalden de snellere starters al snel wat bij. Het juiste ritme kwam met de kilometers en op de slotklim had Jeroen de juiste cadans gevonden en knalden we toch nog heel wat kadees terug voorbij. Een 107 plaats, weeral goe gereden. Het iets later gestarte team 1 kwam kort na ons binnen, ook zij hadden een goed gevoel aan de rit overgehouden.
Morgen de laatste naar het meer, nu zou het toch moeten lukken zonder accidenten te finishen… We zien der al naar uit! Waarschijnlijk morgen geen verslag wegens andere verplichtingen…. We kruipen der laatste keer vroeg in, salukes! En snorry voor de korte verslagskes!
Morgen de laatste naar het meer, nu zou het toch moeten lukken zonder accidenten te finishen… We zien der al naar uit! Waarschijnlijk morgen geen verslag wegens andere verplichtingen…. We kruipen der laatste keer vroeg in, salukes! En snorry voor de korte verslagskes!
Rit 6: Naturns-Kaltern
Vandaag de zwaarste van de acht!! Toch iets zenuwachtiger dan de andere dagen naar de start. 4000 hoogte meters verspreid over net geen 100 km en dat na al de rest, dat beloofd. De start verloopt iets minder vlot dan de andere dagen en al snel moet er een eerste stuk gewandeld en geduwd worden. De gemiddelde snelheid doet een lange rit vermoeden. Het gaat anders snel terug beter en we kunnen een goed tempo ontwikkelen. Na een lange, zware en warme rit bollen we na 7u01 binnen, 14,3km/h is voor de deze rit niet slecht. We eindigen vandaag op een 100ste plaats, waar we op voorhand hadden willen voor tekenen. Team 1 kent een “mindere” dag, en komt 40 minuten later over de meet gebold. Moe maar voldaan terug naar de camper waar het team er reeds een gezellige dag aan het meer van had gemaakt en toch al een eerste keertje tipsi waren geweest.
woensdag 23 juli 2008
Rit 5: Livigno-Naturns
Wat we thuis ingeschat hadden als een overgangsetappe bleek achteraf toch wel iets meer te zijn dan dat. Met 123km en bijna 3000 hoogtemeters hadden we natuurlijk beter moeten weten…
De eerste en enigste lange klim van de dag bracht ons naar het dak van deze Transalp; 2897m. We kregen wel het voorrecht om door het Stelvio national park te rijden, waar de rijders als mieren achter elkaar en in kolonne de bergflanken werden opgestuurd. Indrukwekkend en weerom heel mooi.
Op de top was het erg koud en sneed er een ijzige wind, maar een lange afdaling naar het warme dal wachtte als beloning op ons. Lieven wees even op de top van de mytische Stelvio, die we in verte zagen liggen, ook gene kattepis denk ik…
Eenmaal het dal bereikt na was het bijna steeds in dalende lijn rijden richting Naturns. De grote afstand, de verraderlijke “knikjes” en het helse tempo van locomotief Lieven zorgden er echter voor dat het uiteindelijk toch snakken naar de finish. Ik (Jeroen) kon gelukkig mijn wagonnetje nog net aanpikken, maar het was toch tijd om het stationnetje binnen te rijden… Als verrassing stond ons mama met tante Lut jog te supporteren net voor de aankomst. Olé!! Team2 bolde een minuutje of 8 na ons binnen na een zonnige en mooie dag mountainbiken.
Morgen de zwaarste etappe van de 8. We zijn eens benieuwd, dat de man met hamer maar blijft waar hij is, ver weg…
Voor stand en uitslagen: www.bike-transalp.de
Hier kan bij ergebnisse de uitslag bekeken worden.
De eerste en enigste lange klim van de dag bracht ons naar het dak van deze Transalp; 2897m. We kregen wel het voorrecht om door het Stelvio national park te rijden, waar de rijders als mieren achter elkaar en in kolonne de bergflanken werden opgestuurd. Indrukwekkend en weerom heel mooi.
Op de top was het erg koud en sneed er een ijzige wind, maar een lange afdaling naar het warme dal wachtte als beloning op ons. Lieven wees even op de top van de mytische Stelvio, die we in verte zagen liggen, ook gene kattepis denk ik…
Eenmaal het dal bereikt na was het bijna steeds in dalende lijn rijden richting Naturns. De grote afstand, de verraderlijke “knikjes” en het helse tempo van locomotief Lieven zorgden er echter voor dat het uiteindelijk toch snakken naar de finish. Ik (Jeroen) kon gelukkig mijn wagonnetje nog net aanpikken, maar het was toch tijd om het stationnetje binnen te rijden… Als verrassing stond ons mama met tante Lut jog te supporteren net voor de aankomst. Olé!! Team2 bolde een minuutje of 8 na ons binnen na een zonnige en mooie dag mountainbiken.
Morgen de zwaarste etappe van de 8. We zijn eens benieuwd, dat de man met hamer maar blijft waar hij is, ver weg…
Voor stand en uitslagen: www.bike-transalp.de
Hier kan bij ergebnisse de uitslag bekeken worden.
Rit 4: Scuol-Livigno
Na deze dag is het niet meer optellen, maar aftellen. Niet dat we snakken naar het einde van onze tocht, maar je begint benen toch al wel wat te voelen, om nog maar te zwijgen over ons achterste…
Bij de start in het mooie en gezellige Scuol was het weer twijfelend naar boven kijken om in te schatten wat de weergoden voor ons in petto hadden. Uiteindelijk hadden we weer niet te klagen want we zijn de hele rit droog gebleven en konden in Livigno zelfs genieten van een hoogtzonnentje. Dit was tot hiertoe de mooiste rit van allemaal. Prachtige natuur; heerlijk groene Alpenweides, klaterende bergriviertjes, massieve rotspartijen en indrukwekkende bergtoppen. Vandaag ook wat minder asfalt dan de voorbije dagen. Veel meer mooie singletracks en smallere bergpaadjes om te volgen.
Het gevoel in de benen is ook nog steeds erg goed, dat bewijst onze 118de plaats. Goed doorgereden zonder te forceren en toch rijden we bergop heel wat volk voorbij, goed voor de moral en beter zo dan andersom… Paul van Team1 klaagde van een tekort aan “jus” in de benen vandaag, wat maakte dat zij een kwartiertje na ons over de meet bolden.
Ook voor de volgers was de verplaatsing de moeite; smalle bergpaadjes, tunnels met lange wachttijden en flirtten met de afgrond. Dat maakte dat ook zij heel wat te vertellen hadden bij de aankomst.
Dat Livigno de bijnaam “Klein Tibet” draagt, snappen we nu ook. Op 1800m kan het zelfs in de zomer verschrikkelijk koud zijn en dat hebben we ondervonden. Een massage buiten onder een donsdeken, muts op en Johan en Liesbeth die zich grootmoedig opofferden om in de tent te slapen, zodat de Jeroen en Lieven zeker geen last zouden hebben van de kou ’s nachts en zo een goede nachtrust zouden mislopen. Wat een team!!!
Morgen een lange klepper op het programma, we zien wel en dan zitten we dik over helft!!! De “road to Riva” ligt nog steeds wagenwijd open.
Bij de start in het mooie en gezellige Scuol was het weer twijfelend naar boven kijken om in te schatten wat de weergoden voor ons in petto hadden. Uiteindelijk hadden we weer niet te klagen want we zijn de hele rit droog gebleven en konden in Livigno zelfs genieten van een hoogtzonnentje. Dit was tot hiertoe de mooiste rit van allemaal. Prachtige natuur; heerlijk groene Alpenweides, klaterende bergriviertjes, massieve rotspartijen en indrukwekkende bergtoppen. Vandaag ook wat minder asfalt dan de voorbije dagen. Veel meer mooie singletracks en smallere bergpaadjes om te volgen.
Het gevoel in de benen is ook nog steeds erg goed, dat bewijst onze 118de plaats. Goed doorgereden zonder te forceren en toch rijden we bergop heel wat volk voorbij, goed voor de moral en beter zo dan andersom… Paul van Team1 klaagde van een tekort aan “jus” in de benen vandaag, wat maakte dat zij een kwartiertje na ons over de meet bolden.
Ook voor de volgers was de verplaatsing de moeite; smalle bergpaadjes, tunnels met lange wachttijden en flirtten met de afgrond. Dat maakte dat ook zij heel wat te vertellen hadden bij de aankomst.
Dat Livigno de bijnaam “Klein Tibet” draagt, snappen we nu ook. Op 1800m kan het zelfs in de zomer verschrikkelijk koud zijn en dat hebben we ondervonden. Een massage buiten onder een donsdeken, muts op en Johan en Liesbeth die zich grootmoedig opofferden om in de tent te slapen, zodat de Jeroen en Lieven zeker geen last zouden hebben van de kou ’s nachts en zo een goede nachtrust zouden mislopen. Wat een team!!!
Morgen een lange klepper op het programma, we zien wel en dan zitten we dik over helft!!! De “road to Riva” ligt nog steeds wagenwijd open.
maandag 21 juli 2008
Rit 3 Ischgl-Scuol
Na een natte nacht die ons het ergste deed vrezen voor de dag startten we in Ischl voor de eerste maal in de regen. (waar volgens Kelly en Liesbeth altijd de zon schijnt). Het was rillen en bibberen aan de start, op 1300 meter is het immers al redelijk fris. Het was bovendien erg bemoedigend dat men ons bij het binnenrijden van de startblok waarschuwde voor sneeuwval en vriestemperaturen op 2700m en laat dat nu net de hoogte zijn die we moesten overwinnen vandaag. Omdat we meteen moesten beginnen klimmen was de ergste koude bij de start echter al geleden en konden de regenvestjes al snel uit. Van 1300m naar 2700m in één ruk, van een opwarmer gesproken. Na een uur of twee klimmen, naar de top van het skigebied Ischl, konden we aan de afdaling beginnen, regenvestjes terug aan aan en vlammen maar, wat in het geval van Jeroen erg relatief is. Dalen is namelijk niet echt zijn ding… Ondertussen brak de zon af en toe door de wolken en dat zou alleen maar beteren!
Daarmee hadden we de zwaarste brok van vandaag eigenlijk al gehad. Goed eten en drinken, niet forceren tijdens de resterende klimmen en na toch nog een vrij pittig gereden laatste 30 km vals plat, omhoog, bolden we reeds voor de derde maal vrij fris en in volle zon, over de meet in het mooie bergdorpje Scuol, Zwitserland. Blijkt dat we na de rit van vandaag opschuiven van een 186ste naar een 144ste plaats! Joepiedepoepie!
We verrasten onze verzorgers met onze vroege aankomst, maar dat was geen enkel probleem. Ons Team had weer het onmogelijke voor elkaar gekregen; een mooi en het allerlaatste plekje bemachtigen op de camping in Scuol. Onze fietsen werden gekuist door Vicky en Kelly, de benen werden uitvoerig, grondig en vooral erg goed gemasseerd door Liesbeth en het eten werd gemaakt. Kok Johan gaf weer het beste van zichzelf en de buikjes werden meer dan rond gegeten. Na de zondvloed van gisteren was het vooral genieten van een overheerlijk hoogtezonnetje en het prachtige bergpanorama.
Te onthouden van vandaag; een zelfgemaakt openluchttoilet, Johan betrapt Vicky in de bosjes(?) en schrikt zich een hoedje en de mobilhome van Team La Pipe2 neemt de leiding in de karavaan van volgauto’s, mobilhomes en caravans. Het gerucht in het Transalpcircus doet de ronde dat wij de te volgen camper zijn als je een goed plekje wil bemachtigen aan de volgende aankomstplaats.
Als we morgen goed binnenbollen zijn we halverwege!!!
Daarmee hadden we de zwaarste brok van vandaag eigenlijk al gehad. Goed eten en drinken, niet forceren tijdens de resterende klimmen en na toch nog een vrij pittig gereden laatste 30 km vals plat, omhoog, bolden we reeds voor de derde maal vrij fris en in volle zon, over de meet in het mooie bergdorpje Scuol, Zwitserland. Blijkt dat we na de rit van vandaag opschuiven van een 186ste naar een 144ste plaats! Joepiedepoepie!
We verrasten onze verzorgers met onze vroege aankomst, maar dat was geen enkel probleem. Ons Team had weer het onmogelijke voor elkaar gekregen; een mooi en het allerlaatste plekje bemachtigen op de camping in Scuol. Onze fietsen werden gekuist door Vicky en Kelly, de benen werden uitvoerig, grondig en vooral erg goed gemasseerd door Liesbeth en het eten werd gemaakt. Kok Johan gaf weer het beste van zichzelf en de buikjes werden meer dan rond gegeten. Na de zondvloed van gisteren was het vooral genieten van een overheerlijk hoogtezonnetje en het prachtige bergpanorama.
Te onthouden van vandaag; een zelfgemaakt openluchttoilet, Johan betrapt Vicky in de bosjes(?) en schrikt zich een hoedje en de mobilhome van Team La Pipe2 neemt de leiding in de karavaan van volgauto’s, mobilhomes en caravans. Het gerucht in het Transalpcircus doet de ronde dat wij de te volgen camper zijn als je een goed plekje wil bemachtigen aan de volgende aankomstplaats.
Als we morgen goed binnenbollen zijn we halverwege!!!
Rit 2: Imst-Ischgl
Deze ochtend sliepen Jeroen en Lieven nog vast toen Vicky hen om 6u30 kwam wekken, de twee rakkers lagen nog lekker te snurken in hun tentje. Het regende en het zag er buiten niet echt super uit, het zonnetje va gisteren was ver te zoeken. Na het ontbijt vertrokken de 4 fietsers naar de start (9u00) en konden de volgers inpakken en koers zetten naar Ischgl. De rit van vandaag staat in de top 3 van zware ritten, direct na de start kregen we al en serieuze klim te verwerken. Gelukkig was het intussen droog. Jeroen bepaalde vanaf het begin het tempo de drie anderen volgden zonder al te diep in de reserves te moeten tasten. Het enige wat opviel was dat Jeroen’s hartslag verdacht laag bleef? In totaal hebben we vandaag 77km gereden, 2975 hoogte meters overwonnen en dit tegen 13,1km/h. We zaten 5u57 in het zadel maar het bleef heel de dag droog. We bleven heel de dag samen en bolden met z’n vieren over de streep, wat een prachtige foto op moet geleverd hebben. De volgers stonden ons daar allen tezamen op te wachten wat wel super was!
De volgers waren ’s morgens met de mobilhome vertrokken, waren in een bliksem schicht ter plekke en stelden daar alles reuze gezellig op. ’s Middags gingen zij ons parcours voor maandag alvast verkennen, al was het wel met de lift. Zij gingen naar 2300meter met de silveretta baan om een hapje te gaan in bar Panorama. Uiteraard en gelukkig kwamen ze ook naar beneden om ons daar op te wachten. Na onze gans tolle arrivee, werden de eerste gele rakkers (pintjes) door onze volgers achterover gekletst. De mtb’ers gingen ondertussen douchen en toen barste er een onweer boven Ischgl los waar onze camper serieus getest werd op waterdichtheid, voorlopig OK. De koers werd op den TV gevolgd in de “Fire and Ice” waar ondertussen verschillende Jagermaisters tegen de tanden gekletst werden… De koers werd volgens Kelly gewonnen door “Moyene” van Credit agricole! Hihi. Op de menu heerlijke koude groentpasta en warme pasta met rooie saus! Vroeg de nest in voor de fietsers, redelijk vroeg voor de volgers wegens weinig ambiance in Ischgl.
De volgers waren ’s morgens met de mobilhome vertrokken, waren in een bliksem schicht ter plekke en stelden daar alles reuze gezellig op. ’s Middags gingen zij ons parcours voor maandag alvast verkennen, al was het wel met de lift. Zij gingen naar 2300meter met de silveretta baan om een hapje te gaan in bar Panorama. Uiteraard en gelukkig kwamen ze ook naar beneden om ons daar op te wachten. Na onze gans tolle arrivee, werden de eerste gele rakkers (pintjes) door onze volgers achterover gekletst. De mtb’ers gingen ondertussen douchen en toen barste er een onweer boven Ischgl los waar onze camper serieus getest werd op waterdichtheid, voorlopig OK. De koers werd op den TV gevolgd in de “Fire and Ice” waar ondertussen verschillende Jagermaisters tegen de tanden gekletst werden… De koers werd volgens Kelly gewonnen door “Moyene” van Credit agricole! Hihi. Op de menu heerlijke koude groentpasta en warme pasta met rooie saus! Vroeg de nest in voor de fietsers, redelijk vroeg voor de volgers wegens weinig ambiance in Ischgl.
zaterdag 19 juli 2008
Rit 1: Füssen-Imst
Vandaag was Team La Pipe vroeg uit de veren, Jeroen en Lieven lagen in de tent en wekten de rest. Na het ontbijt werd er samen met de mannen van team 1 richting start gereden. Daar scheidden de wegen, de fietsers en de volgers; elk zijn race. Om 10uur gingen de fietsers van start. Onder een heerlijk en bij momenten erg warm zonnetje, en AC/DC’s Highway to hell gingen we van start. Eerst vrij rustig maar onder impuls van Marc en Jeroen ging het tempo samen met het parcours de hoogte in. Vooral de laatste klim van de dag was vrij zwaar. Op het einde van de klim moesten we een eerste keer van de fiets, te steil!! Dat beloofd voor de rest van de week…De laatste 20 kilometers gingen vooral in dalende lijn, lekker binnen bollen en niet te diep meer gaan. Vandaag hebben we 81km gedaan, 4u22 gereden, gemiddeld 19,4km/h, 1946 hoogte meters. In het algemeen klassement staan we 161ste van de 550, goed bezig.. Team 1 bolde enkele minuutjes voor ons binnen en staan enkele plaatsen voor team2.
Om 9u50 ging ook de rit van de volgers van start. Na de juiste Imst te hebben ingegeven (Oostenrijk en niet die van Duitsland) konden ook zij op weg. Onder de biet van André Hazes scheurde de met goud behangen Mr.T van de transalp naar den arrivee. Door een accident geraakten zij echter wat achter op schema. Na wat gesocialized te hebben met wat Duitsers die ons voor Italianen hielden bolden ook zij Imst binnen. Daar zetten zij op oranje legioen achtige wijze de campers en de tentjes op. Ondertussen bolden ook de MTB’ers binnen en moesten de volgers zich nog reppen om de bikers binnen te loodsen. Eens op de camping, douchen en de massage tafel op waar een nog steeds gehavende Liesbeth ons beide super swanjeerde. Ondertussen gingen Vicky en Johan naar de winkel om voor het nodige proviant te zorgen. Ondertussen ontfermde Kelly zich over de fietsen… Bij het schillen van de patatten zorgde Vicky voor het eerste verzorgingswerk, een snee en Kelly der koffer to the rescue. Op het menu vanavond peekes, patatten met kipfilé… Voila, morgen een eerste echt pittige rit en het weer zou niet echt super zijn, we zullen wel zien!
Om 9u50 ging ook de rit van de volgers van start. Na de juiste Imst te hebben ingegeven (Oostenrijk en niet die van Duitsland) konden ook zij op weg. Onder de biet van André Hazes scheurde de met goud behangen Mr.T van de transalp naar den arrivee. Door een accident geraakten zij echter wat achter op schema. Na wat gesocialized te hebben met wat Duitsers die ons voor Italianen hielden bolden ook zij Imst binnen. Daar zetten zij op oranje legioen achtige wijze de campers en de tentjes op. Ondertussen bolden ook de MTB’ers binnen en moesten de volgers zich nog reppen om de bikers binnen te loodsen. Eens op de camping, douchen en de massage tafel op waar een nog steeds gehavende Liesbeth ons beide super swanjeerde. Ondertussen gingen Vicky en Johan naar de winkel om voor het nodige proviant te zorgen. Ondertussen ontfermde Kelly zich over de fietsen… Bij het schillen van de patatten zorgde Vicky voor het eerste verzorgingswerk, een snee en Kelly der koffer to the rescue. Op het menu vanavond peekes, patatten met kipfilé… Voila, morgen een eerste echt pittige rit en het weer zou niet echt super zijn, we zullen wel zien!
vrijdag 18 juli 2008
Take Off
Eergisteren was het dan zover, het vertrek. Al vroeg werd de mobilhome opgehaald en bij vader Verbist gestald, om daar te verzamelen en alles in te pakken. De Zandvlietse kermis zat bij sommigen nog serieus in de benen (of het hoofd) maar tegen 20u00 werd er toch in La Pipe verzameld om samen nog een hapje te eten en afscheid te nemen van de mama’s en papa’s, maar vooral ook van Sven en Tineke. Voor Jeroen viel het afscheid extra zwaar want hij zal z'n geliefde moest z'n geliefde voor de komende weken moeten missen. Josien at een hapje mee en nam afscheid van de bende... Tegen 23u15 kroop onze chauffeur Jowan achter het stuur om koers te zetten richting Füssen. De Joppe kwam aan den Aldi nog even zwaaien en welle weg…
De gebroeders hadden de luxe om achterin de camper lekker in een bedje te kunnen duiken en sliepen bijna heel de rit, den ene al een beetje vaster dan den andere. De 4 andere pipers brachten ons zonder problemen op onze bestemming; Zuid-Duitsland. Zowel Kelly als Johan gingen volledig loos achter het stuur.
De gebroeders hadden de luxe om achterin de camper lekker in een bedje te kunnen duiken en sliepen bijna heel de rit, den ene al een beetje vaster dan den andere. De 4 andere pipers brachten ons zonder problemen op onze bestemming; Zuid-Duitsland. Zowel Kelly als Johan gingen volledig loos achter het stuur.
Vlotjes de eerste camping opgereden. Eén nadeel, het heeft donderdag heel de geregend. We besloten dan maar rustig uit te pakken en de batterijen op te laden na de zware kermis week.
Vrijdag morgen, geen regen, redelijk uitgeslapen en lekker ontbeten. Een waterzonnetje deed ons het beste hopen voor de het verloop van de dag. Vol goede moed en kok / chauffeur Johan met een lang gezicht want zijn zadel was nat, fietsten we met zijn allen naar Füssen. Daar werden de startnummers afgehaald en gingen we bijna op de vuist met 2 Engelsmannen die stonden te gniffelen met Lieven zijn moutainbike. Vervolgens deden we in het gezellige centrum van Füssen een terrasje en aten we het verplichte bordje pasta. Daar onze startvoorraad al bijna was opgebruikt, deden we inkopen bij de plaatselijke Lidl. Terug aangekomen op de camping was het wachten op de aankomst van team La Pipe 1 die rond de vijven binnenbolden. Terwijl Jeroen en Lieven een uiltje knapten, speelde Johan een beetje vals bij het kaarten (wat door Johan ten stelligste en met klem ontkend wordt, onderzoek is ingesteld). Het laatste avondmaal voor de start, uiteraard spaghetti, klaargemaakt door onze kok, is ondertussen juist opgediend…. overheerlijk!
Smakelijk en tot morgen!!
VOOR DE EERSTE FOTO'S: http://www.facebook.com/album.php?aid=2004777&l=a037e&id=1070995463
zondag 13 juli 2008
Inpakken en wegwezen!!
Eindelijk is het (bijna) zover, woensdag avond trekt team 2 het transalp avontuur opgang! Na een hapje in La Pipe kruipt de Jowan achter het stuur en zijn we weg. De voorbereidingen zitten erop, deze week werd nog een laatste maal pittig doorgetraind (ondanks het slechte weer), de laatste afspraken gemaakt en de valiezen stilaan gepakt. Team 1 komt pas tegen vrijdag naar het Duitse Füssen afgezakt om het team compleet te maken. Zaterdag gaan we dan van start...
De polderkoers met een hart zal dit jaar aan ons voorbij gaan, kwestie van geen extra risico's meer te nemen. Suc6 aan alle polderknallers en dat den beste winnen mag. Johan, Mechanic van het eerste uur Sven en masseuse Liesbeth kunnen alvast voor een vroegtijdig feestje zorgen en kampioen der polderklievers worden op maandag...
De polderkoers met een hart zal dit jaar aan ons voorbij gaan, kwestie van geen extra risico's meer te nemen. Suc6 aan alle polderknallers en dat den beste winnen mag. Johan, Mechanic van het eerste uur Sven en masseuse Liesbeth kunnen alvast voor een vroegtijdig feestje zorgen en kampioen der polderklievers worden op maandag...
woensdag 25 juni 2008
Jeroen in het Zwarte Woud
Afgelopen weekend was het opnieuw de beurt aan Jeroen om een buitenlands tripje te maken. Samen met enkele andere "poldervedetten" en Marc Roggen van team 1, gingen ze naar Duitsland om daar deel te nemen aan de "Black Forrest ULTRA bike" een MTB marathon van 120 km. Hierbij moesten 3150 hoogte meters overwonnen worden. Marc van team 1 kwam als eerste binnen in een bijzonder sterke tijd van 5u56, Jeroen kwam binnen in 6u21. Jeroen reed vorig jaar dezelfde tocht en deed er toen meer dan 7u over, een stevige verbetering dus. Jeroen hield een goed gevoel over aan de tocht, de benen voelden goed en in het rood gaan was er nog niet bij. Dat Marc goed bezig was in de aanloop naar de Transalp daar twijfelde niemand aan, de knappe tijd is dan ook niet echt een verrassing.
Dit was de laatste buitenlandse rit die gepland was voor het grote avontuur, de laatste trainingen vinden in ons Belgen landje plaats.
Voor meer info over de tocht surf naar http://www.black-forest-ultra-bike.de/index.php
Het vertrek naar de transalp is gepland voor woensdag 16 juli, er wordt dan eerst in La Pipe nog iets gegeten en tegen 23u kruipt de Johan achter het stuur richting Füssen. Uitwuiven mag!!
Dit was de laatste buitenlandse rit die gepland was voor het grote avontuur, de laatste trainingen vinden in ons Belgen landje plaats.
Voor meer info over de tocht surf naar http://www.black-forest-ultra-bike.de/index.php
Het vertrek naar de transalp is gepland voor woensdag 16 juli, er wordt dan eerst in La Pipe nog iets gegeten en tegen 23u kruipt de Johan achter het stuur richting Füssen. Uitwuiven mag!!
dinsdag 17 juni 2008
Transalpfuif, schot in de roos
Zaterdag 14 juni was het dan eindelijk zover de langverwachte transalpfuif. De laatste dagen voor de fuif werd er door het team prachtig werk geleverd om alles tijdig klaar te hebben en het de fuivers zo aangenaam mogelijk te maken. Lieven zat lekker rustig in de dolomieten en is de rest van het team een rondje verschuldigd...
Zaterdagavond begonnen de eerste gasten rustig toe te komen. Tussen 23u en middernacht was het een ware toeloop hetgeen de teller uiteindelijk deed oplopen tot bijna 290 aanwezigen. Het "all-in concept" zorgde voor de rest, het gerstennat vloeide rijkelijk en den ambiance steeg mee. DJ Pat Meubelhuis wist heel wat volk op de dansvloer te houden en zo duurde het tot na 5u voor we besloten er stillaan een eind aan te knopen...
We willen langs deze weg in eerste instantie de geweldige tapploeg en DJ Pat bedanken voor hun geleverde en kostenloze prestaties!!! Wij danken ook alle aanwezigen voor hun steun en hopen dat ook zij een leuke avond hebben gehad....
Zaterdagavond begonnen de eerste gasten rustig toe te komen. Tussen 23u en middernacht was het een ware toeloop hetgeen de teller uiteindelijk deed oplopen tot bijna 290 aanwezigen. Het "all-in concept" zorgde voor de rest, het gerstennat vloeide rijkelijk en den ambiance steeg mee. DJ Pat Meubelhuis wist heel wat volk op de dansvloer te houden en zo duurde het tot na 5u voor we besloten er stillaan een eind aan te knopen...
We willen langs deze weg in eerste instantie de geweldige tapploeg en DJ Pat bedanken voor hun geleverde en kostenloze prestaties!!! Wij danken ook alle aanwezigen voor hun steun en hopen dat ook zij een leuke avond hebben gehad....
Dolomieten ideale voorbereiding
Lieven was afgelopen week een weekje in de dolomieten om de klimbenen nog eens te testen en op punt te stellen. Samen met 11 andere klimgeiten werden kleppers als "Gavia", "Stelvio", "Tre Cime di Lavaredo", "Giau" en "Fedaia"beklommen. In totaal werden 20 Passo's (cols) gedaan. Samen goed voor 17210 hoogte meters en 750 km. Er werd tijdens het klimmen gestreden voor de groen trui, de Italiaanse versie van de beter bekende Franse bollekes trui. Na 6 ritten was het Lieven die het meeste punten had verzameld, gevolgd door organisator "Rudi Domen" en Paul Andries, rijder van team la pipe 1.
Het was duidelijk de benen zijn reeds goed, hopelijk niet te vroeg...
Op onderstaande foto is de groep te zien met in het midden Marzio Bruseghin, rijder bij Lampre en 3e in de laatste Giro d'Italia eindstand. Hij won tevens de eerste tijdrit. Hij ging die dag trainen met Davide Casani (de man die Rasmussen verleden jaar "betrapte" in de dolomieten)
uiterst links op de foto.
dinsdag 3 juni 2008
Polderkoers te Stabroek
Zondag 1 juni werd er in Stabroek een koers georganiseerd voor plaatselijke clubs. Hier kon "La Pipe" uiteraard niet ontbreken. Er werd meegestreden om zo snel mogelijk 3 renners over de meet te krijgen en de prijs, voor een zelf gekozen goede doel, in de wacht te slepen. We gingen van start met Patrik Van Stappen, Bram Enkels, Luc Mercy, Christophe Vandermolen, Wim Stynen de rijder van het transalp team 1 Paul Andries en Marc Roggen, uiteraard de gebroertjes Schroyen en maar liefst 128 andere deelnemers. Na 4 zenuwachtige ronden achter de motoren werd het pak losgelaten voor nog 6 ronden "echte koers". In ronde 6 sloeg echter het noodlot toe en kwamen Patrik en Marc ten val!! Het gehavende team liet echter niet begaan en ging er nog steeds vol voor. Ontsnappingen van Lieven, Luc en Jeroen werden echter telkens in de kiem gesmoord. Tot de laatste ronde bleef een groep van een 30-tal renners samen. Toen ontbond onze kinesist Paul van Loon (nogmaals) zijn duivels en de vogel was gaan vliegen, enkel Luc Mercy kon met hem mee en eindigde in de ultieme spurt knap tweede achter Paul. De Spartaan uit Putte bleek voor iedereen te sterk en pakte naast de zege met Paul ook het ploegenklassement.
Voor ons was het ondanks de valpartij (die gelukkig niet al te veel schade aan gericht heeft) een leuke afwisseling, na het werk van lange adem eens na twee uurtjes der al van af te zijn...
Een mooi filmpje werd gemaakt te bekijken via onderstaande link...
http://www.garagetv.be/video-galerij/monneman/Stabroek_Polderprijs_2008.aspx
Volgende uitdagingen:
Lieven vertrekt voor een weekje naar de Dolomieten samen met Borsbeeks Triatlon team
Jeroen traint verder in de polder, neemt deel aan de "Regio toer" en vervolgens naar Duitsland (zwarte woud) voor de "Ultra bike" beide MTB marathons.
Voor ons was het ondanks de valpartij (die gelukkig niet al te veel schade aan gericht heeft) een leuke afwisseling, na het werk van lange adem eens na twee uurtjes der al van af te zijn...
Een mooi filmpje werd gemaakt te bekijken via onderstaande link...
http://www.garagetv.be/video-galerij/monneman/Stabroek_Polderprijs_2008.aspx
Volgende uitdagingen:
Lieven vertrekt voor een weekje naar de Dolomieten samen met Borsbeeks Triatlon team
Jeroen traint verder in de polder, neemt deel aan de "Regio toer" en vervolgens naar Duitsland (zwarte woud) voor de "Ultra bike" beide MTB marathons.
zaterdag 17 mei 2008
Pittig weekje
Na het MTB avontuur van Frankrijk werd er vorige week van fiets gewisseld en was het opnieuw de beurt aan de koersfiets om enkele kilometertjes af te leggen. Zondag namen Jeroen en Lieven deel aan de toerversie van Luik-Bastenaken-Luik namelijk Tilff-Bastogne-Tilff. In deze 240 km lange tocht komen alle kuitenbijters die de profs enkele weken geleden voorgeschoteld kregen één voor één aan bod. Samen met Bram Enkels, Wim Kloeck en de zon werd het een duurtraining die er wezen mocht.
Na maandag (nog steeds lekker in de zon) een klein toertje te hebben gedaan om de spiertjes wat los te gooien was het disndag opnieuw "trainingske" doen.
J&L besloten om hun grootouders een bezoekje te brengen. "Den Bompa" woont echter in Mol en de Oma en den Opa in Hasselt. Via Herentals, Aarschot, Scherpenheuvel (zie foto: kaarske branden) en Diest naar Hasselt voor een eerste bezoek. Daarna via het water naar Mol om alweer een bezoekske en dan via Turnhout langs Schoten naar huis. Opnieuw 240 km op den teller en alweer een extensieve training achter de rug.
Donderdag was er nog de rit met de politiebond die vertrok in Tongeren en een grote lus maakte tot in de voerstreek (165km). Met de nodige klimmetjes en pittig finalleke een serieuze afsluiter van een zwaar maar leuk weekje.
Lieven, Bram, Wim en Jeroen boven op de Wanne
Lieven voor de Basiliek in Scherpenheuvel
Na maandag (nog steeds lekker in de zon) een klein toertje te hebben gedaan om de spiertjes wat los te gooien was het disndag opnieuw "trainingske" doen.
J&L besloten om hun grootouders een bezoekje te brengen. "Den Bompa" woont echter in Mol en de Oma en den Opa in Hasselt. Via Herentals, Aarschot, Scherpenheuvel (zie foto: kaarske branden) en Diest naar Hasselt voor een eerste bezoek. Daarna via het water naar Mol om alweer een bezoekske en dan via Turnhout langs Schoten naar huis. Opnieuw 240 km op den teller en alweer een extensieve training achter de rug.
Donderdag was er nog de rit met de politiebond die vertrok in Tongeren en een grote lus maakte tot in de voerstreek (165km). Met de nodige klimmetjes en pittig finalleke een serieuze afsluiter van een zwaar maar leuk weekje.
Lieven, Bram, Wim en Jeroen boven op de Wanne
Lieven voor de Basiliek in Scherpenheuvel
Route naar Ganzenhof
Hieronder vind u een klein kaartje om veilig en wel in het Ganzenhof te geraken...
Vanuit Antwerpen, A12 richting Bergen op Zoom nemen, afrit Berendrecht, beneden (aan afrit) links de brug onder door, eerste rondpunt tweede afslag rechts (eigenlijk is dit gezien vanaf de autostrade links aanhouden) de Bosstraat in. Blijven volgen, deze baan ten einde rechts volgen wordt automatisch de Monnikenhofstraat, opnieuw blijven volgen en na 1500 m klein straatje rechts naar parking Ganzenhof.
Vanuit Antwerpen, A12 richting Bergen op Zoom nemen, afrit Berendrecht, beneden (aan afrit) links de brug onder door, eerste rondpunt tweede afslag rechts (eigenlijk is dit gezien vanaf de autostrade links aanhouden) de Bosstraat in. Blijven volgen, deze baan ten einde rechts volgen wordt automatisch de Monnikenhofstraat, opnieuw blijven volgen en na 1500 m klein straatje rechts naar parking Ganzenhof.
dinsdag 6 mei 2008
Les Chemins du Soleil
Na het tripje naar Duitsland stond er tijdens het lange 1 mei weekend een stage in Frankrijk op het programma. Jeroen en Lieven namen er deel aan de MTB driedaagse "Les Chemins du Soleil". Deze marathon vertrekt in Chabeuil, dicht bij Valence en eindigt drie dagen later in Gap. In totaal hebben we een dikke 200 km gereden en daarbij 7000 hoogte meters overwonnen.
Woensdag vertrokken we met Vicky richting het zuiden, 900 km verder regende het echter pijpenstelen en zag het niet erg goed uit... Gelukkig konden we lekker knus in een gehuurde chalet terecht en was die snel opgewarmd. Donderdag ochtend waren de laatste buien reeds lang vertrokken en scheen een lekker voorjaarszonnetje binnen. Na het ontbijt even losrijden en voor de rest lekker rusten in het alsmaar warmer wordende zuiden.
In totaal waren we 12 rijders, 6 ploegen van twee personen want ook hier moest uit veiligheidoverweging per twee gereden worden. De rest van de teams bolde donderdag namiddag binnen in Chabeuil en de sfeer zat er meteen goed in. Na de start nummers te hebben opgepikt en een gezamenlijk avondmaal vroeg onder de wol.
Vrijdag vertrok de eerste en langste rit van de raid richting Chatillion en Diois. 95 km en bijna 3000 hm moesten afgelegd worden en nam tegen een gemiddelde snelheid van 15km/h bijna 7u20 in beslag. De gemiddelde snelheid geeft aan dat het een bijzonder technisch parcours betrof! Fietsen kuisen, douchen, eten, pintje drinken en slapen.
Zaterdag 56 km, 2400 hm gemiddelde snelheid 11,6 km/h. Deze rit was super technisch, zowel tijdens klimmen als dalen en vroeg enorm veel van de rijders en het materiaal.
Het weer werd steeds beter, nu speelde de warmte ook mee en het rijden in witte "Pipe teneu" wierp nu al z'n vruchten af.
Zondag, laatste etappe 78km, 1730 hm en een snelheid van 17,4 km/h. Deze rit moest tot onze spijt worden ingekort omwille van de sneeuw op 2000 meter. Deze etappe werd in groep gereden en enige "spielerei" zorgde voor een pittig slot van deze meer dan geslaagde "stage".
Woensdag vertrokken we met Vicky richting het zuiden, 900 km verder regende het echter pijpenstelen en zag het niet erg goed uit... Gelukkig konden we lekker knus in een gehuurde chalet terecht en was die snel opgewarmd. Donderdag ochtend waren de laatste buien reeds lang vertrokken en scheen een lekker voorjaarszonnetje binnen. Na het ontbijt even losrijden en voor de rest lekker rusten in het alsmaar warmer wordende zuiden.
In totaal waren we 12 rijders, 6 ploegen van twee personen want ook hier moest uit veiligheidoverweging per twee gereden worden. De rest van de teams bolde donderdag namiddag binnen in Chabeuil en de sfeer zat er meteen goed in. Na de start nummers te hebben opgepikt en een gezamenlijk avondmaal vroeg onder de wol.
Vrijdag vertrok de eerste en langste rit van de raid richting Chatillion en Diois. 95 km en bijna 3000 hm moesten afgelegd worden en nam tegen een gemiddelde snelheid van 15km/h bijna 7u20 in beslag. De gemiddelde snelheid geeft aan dat het een bijzonder technisch parcours betrof! Fietsen kuisen, douchen, eten, pintje drinken en slapen.
Zaterdag 56 km, 2400 hm gemiddelde snelheid 11,6 km/h. Deze rit was super technisch, zowel tijdens klimmen als dalen en vroeg enorm veel van de rijders en het materiaal.
Het weer werd steeds beter, nu speelde de warmte ook mee en het rijden in witte "Pipe teneu" wierp nu al z'n vruchten af.
Zondag, laatste etappe 78km, 1730 hm en een snelheid van 17,4 km/h. Deze rit moest tot onze spijt worden ingekort omwille van de sneeuw op 2000 meter. Deze etappe werd in groep gereden en enige "spielerei" zorgde voor een pittig slot van deze meer dan geslaagde "stage".
dinsdag 29 april 2008
Flyer Fuif!
De definitieve flyer voor de transalp fuif, die op zaterdag 14 juni zal doorgaan, is afgewerkt! Volgende week zullen ze bij de drukker buiten rollen en door het team verdeeld worden!
De Flyer is ontwikkeld door Seba Vandermolen, waarvoor onze dank!! Het resultaat mag gezien worden! http://www.909.be/we/1/
Uiteraard werden de sponsors niet vergeten!!
Team La Pipe in Duitsland
Team La Pipe trok afgelopen weekend met 15 naar het Duitse Sauerland om er deel te nemen aan de SKS MTB Marathon. Het kurk droge parcours van vorig jaar was ver te zoeken, vooral tijdens de eerste lus was het zware modder-parcours een ware aanslag op zowel rijder als materiaal. Van de in totaal 466 vertrekkers hebben er slechts 250 de finish gehaald. De scherpe tijden van vorig jaar werden niet gehaald maar vooral de prestatie van Jeroen sprong in het oog! Was het de massage van donderdag, de nieuwe fiets, een goeie dag of een combinatie van dit alles? Feit is, sterke prestatie, en daar is iedereen het roerend over eens. Lieven (4u50) eindigde 7 minuutjes voor Jeroen, Rudi Domen (duatleed en sterk presterend in oa "de hel van Kasterlee") volgde Lieven kort. Marc Roggen (team la pipe 1) was sterk gestart maar kende iets na half weg een terugval en kwam kort na Jeroen over de meet gebold. Patrik Van Stappen vertaalde een sterk voorseizoen in een knappe tijd en eindigde kort na Marc. Paul Andries (team la pipe1)had een mindere dag en was de volgende om binnen te bollen. Filip Bruon, Koen Domen, Luc Janssens, Marc de Vos en Luc Verhoeven bereikten allen zonder brokken de meet. Guy de Vleeschouwer en Rudi van den Eeden hielden het na de eerste ronde voor bekeken. Om het rijtje af te sluiten kwam Kris Van de Velde binnen gebold, na 6u32 zat ook zijn tocht erop... Uitrijden was zijn doel daar is hij knap in geslaagd!! 
Voor meer info http://www.mega-sports.de/
of een volledige uitslag van de marathon via http://www.rts.josefcramer.de/
Voor meer info http://www.mega-sports.de/of een volledige uitslag van de marathon via http://www.rts.josefcramer.de/
zondag 27 april 2008
Spoedcursus bij Paul Van Loon
Team La Pipe zit niet stil! Nu het weer stilaan beter wordt en de training intensiteit opgevoerd zit de rest van het team niet stil... Zo werden beide rijders en masseuse van dienst, Liesbeth Sleymer, bij kinesist Paul Van Loon verwacht om daar een heuse spoedcursus sportmassage te krijgen. Paul had een avond voor het team vrijgemaakt om rustig de technieken en de verschillende produkten uit de doeken te doen. Produkten die we voor, tijdens en na de verschillende ritten goed zullen kunnen gebruiken wat het weer ook mag zijn. Heating, cooling, cleaning, verschillende oliën en lotions noem maar op. Proef konijn van dienst was Jeroen die het helemaal zag zitten. Wij danken Paul alvast voor de goede ontvangst en zijn de producten van Naqi reeds uitgebreid aan het testen... Een volgende afspraak is gemaakt en dan is het de beurt aan Lieven om proefkonijn te spelen, olé!!
zondag 9 maart 2008
Team uitbreiding!!
Team 2 bestaat niet meer uit 7 personen maar uit 9!! Enkele weken geleden kregen we vanuit Zandvliet het vreugdevolle nieuws dat Tineke & Sven een kindje verwachten!! Aangezien de kleine spruit verwacht wordt kort na ons tripke werd besloten om in alle rust naar "le moment suprême" toe te kunnen leven en niet mee te gaan om holder de bolder de alpen over te trekken. Best te begrijpen uiteraard!!
De plaats die hierdoor vrij komt zal worden opgevuld door Kelly Merveille. Ons Kelly zal dus mogen instaan voor de "mental support" die Tineke voor haar rekening zou nemen maar ook voor de "Mechanics" van Sven!! (Ik denk dat we best voorzichtig zijn en niet te veel brokken maken).
Kort samen gevat, we gaan met 6 naar de Alpen maar het team bestaat uit 9 personen. 4 mannen, 4 vrouwen en ...??
De plaats die hierdoor vrij komt zal worden opgevuld door Kelly Merveille. Ons Kelly zal dus mogen instaan voor de "mental support" die Tineke voor haar rekening zou nemen maar ook voor de "Mechanics" van Sven!! (Ik denk dat we best voorzichtig zijn en niet te veel brokken maken).
Kort samen gevat, we gaan met 6 naar de Alpen maar het team bestaat uit 9 personen. 4 mannen, 4 vrouwen en ...??
Team 1 actief in Grand Canaria
Team 1 zit deze week voor een eerste stage in Gran Canaria. Zij hebben daar zaterdag deelgenomen aan de Open MTB Gran Canaria Marathon. Marc legde de 85km af in 5u01 en behaalde er een knappe 34ste plaats mee, Paul had er een kwartiertje langer voor nodig en eindigde op een 49ste plek. Het was een erg technische en zware eerste marathon zo vroeg in het seizoen aldus beide rijders. Het weer en de prachtige MTB mogelijkheden maken van deze stage een ideale springplank voor een mooi seizoen... En ik kan het weten!
Voor meer info surf naar http://www.canary-bike.com/
Voor meer info surf naar http://www.canary-bike.com/
donderdag 31 januari 2008
Eerste sponsors bekend
Het sponsorboekje begint de eerste vruchten af te werpen. Na Kinesist Paul Van Loon uit Putte heeft nu ook fietsshop Marc Guns alias "de man die het maken kan" toegezegd het team te steunen.
Ook het eerste persartikel zal naar alle waarschijnlijkheid volgende week in weekblad 'het polderke" verschijnen. De foto hiernaast is genomen om het artikel wat extra kleur te geven.
Ook het eerste persartikel zal naar alle waarschijnlijkheid volgende week in weekblad 'het polderke" verschijnen. De foto hiernaast is genomen om het artikel wat extra kleur te geven.
maandag 14 januari 2008
Team La Pipe 1 doet ook mee
Het wonder is geschied. Bij de loting voor de laatste 200 startplaatsen voor de Transalp 2008 zijn onze vrienden van Team La Pipe 1 ook bij de gelukkigen. Het was een lange maand en de laatste dagen was het nagelbijtend wachten op de verlossende mail!!
Marc Roggen uit Stekene en Paul Andries uit Wommelgem zorgen er dus voor dat Team La Pipe ook een 2de duo heeft dat deze zomer tussen Füssen en het Gardameer de Alpen zal doorkruisen. Dat gaat plezant worden daar met z'n allen...
Check de definitieve startlijst van de Transalp op www. bike-transalp.de. Klik op Startlist en op p.12 ziet u de 2 teams broederlijk onder elkaar staan. Ganz Toll!!!
Marc Roggen uit Stekene en Paul Andries uit Wommelgem zorgen er dus voor dat Team La Pipe ook een 2de duo heeft dat deze zomer tussen Füssen en het Gardameer de Alpen zal doorkruisen. Dat gaat plezant worden daar met z'n allen...
Check de definitieve startlijst van de Transalp op www. bike-transalp.de. Klik op Startlist en op p.12 ziet u de 2 teams broederlijk onder elkaar staan. Ganz Toll!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)