Na deze dag is het niet meer optellen, maar aftellen. Niet dat we snakken naar het einde van onze tocht, maar je begint benen toch al wel wat te voelen, om nog maar te zwijgen over ons achterste…
Bij de start in het mooie en gezellige Scuol was het weer twijfelend naar boven kijken om in te schatten wat de weergoden voor ons in petto hadden. Uiteindelijk hadden we weer niet te klagen want we zijn de hele rit droog gebleven en konden in Livigno zelfs genieten van een hoogtzonnentje. Dit was tot hiertoe de mooiste rit van allemaal. Prachtige natuur; heerlijk groene Alpenweides, klaterende bergriviertjes, massieve rotspartijen en indrukwekkende bergtoppen. Vandaag ook wat minder asfalt dan de voorbije dagen. Veel meer mooie singletracks en smallere bergpaadjes om te volgen.
Het gevoel in de benen is ook nog steeds erg goed, dat bewijst onze 118de plaats. Goed doorgereden zonder te forceren en toch rijden we bergop heel wat volk voorbij, goed voor de moral en beter zo dan andersom… Paul van Team1 klaagde van een tekort aan “jus” in de benen vandaag, wat maakte dat zij een kwartiertje na ons over de meet bolden.
Ook voor de volgers was de verplaatsing de moeite; smalle bergpaadjes, tunnels met lange wachttijden en flirtten met de afgrond. Dat maakte dat ook zij heel wat te vertellen hadden bij de aankomst.
Dat Livigno de bijnaam “Klein Tibet” draagt, snappen we nu ook. Op 1800m kan het zelfs in de zomer verschrikkelijk koud zijn en dat hebben we ondervonden. Een massage buiten onder een donsdeken, muts op en Johan en Liesbeth die zich grootmoedig opofferden om in de tent te slapen, zodat de Jeroen en Lieven zeker geen last zouden hebben van de kou ’s nachts en zo een goede nachtrust zouden mislopen. Wat een team!!!
Morgen een lange klepper op het programma, we zien wel en dan zitten we dik over helft!!! De “road to Riva” ligt nog steeds wagenwijd open.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten