Rit 3 Ischgl-Scuol

Na een natte nacht die ons het ergste deed vrezen voor de dag startten we in Ischl voor de eerste maal in de regen. (waar volgens Kelly en Liesbeth altijd de zon schijnt). Het was rillen en bibberen aan de start, op 1300 meter is het immers al redelijk fris. Het was bovendien erg bemoedigend dat men ons bij het binnenrijden van de startblok waarschuwde voor sneeuwval en vriestemperaturen op 2700m en laat dat nu net de hoogte zijn die we moesten overwinnen vandaag. Omdat we meteen moesten beginnen klimmen was de ergste koude bij de start echter al geleden en konden de regenvestjes al snel uit. Van 1300m naar 2700m in één ruk, van een opwarmer gesproken. Na een uur of twee klimmen, naar de top van het skigebied Ischl, konden we aan de afdaling beginnen, regenvestjes terug aan aan en vlammen maar, wat in het geval van Jeroen erg relatief is. Dalen is namelijk niet echt zijn ding… Ondertussen brak de zon af en toe door de wolken en dat zou alleen maar beteren!
Daarmee hadden we de zwaarste brok van vandaag eigenlijk al gehad. Goed eten en drinken, niet forceren tijdens de resterende klimmen en na toch nog een vrij pittig gereden laatste 30 km vals plat, omhoog, bolden we reeds voor de derde maal vrij fris en in volle zon, over de meet in het mooie bergdorpje Scuol, Zwitserland. Blijkt dat we na de rit van vandaag opschuiven van een 186ste naar een 144ste plaats! Joepiedepoepie!
We verrasten onze verzorgers met onze vroege aankomst, maar dat was geen enkel probleem. Ons Team had weer het onmogelijke voor elkaar gekregen; een mooi en het allerlaatste plekje bemachtigen op de camping in Scuol. Onze fietsen werden gekuist door Vicky en Kelly, de benen werden uitvoerig, grondig en vooral erg goed gemasseerd door Liesbeth en het eten werd gemaakt. Kok Johan gaf weer het beste van zichzelf en de buikjes werden meer dan rond gegeten. Na de zondvloed van gisteren was het vooral genieten van een overheerlijk hoogtezonnetje en het prachtige bergpanorama.
Te onthouden van vandaag; een zelfgemaakt openluchttoilet, Johan betrapt Vicky in de bosjes(?) en schrikt zich een hoedje en de mobilhome van Team La Pipe2 neemt de leiding in de karavaan van volgauto’s, mobilhomes en caravans. Het gerucht in het Transalpcircus doet de ronde dat wij de te volgen camper zijn als je een goed plekje wil bemachtigen aan de volgende aankomstplaats.

Als we morgen goed binnenbollen zijn we halverwege!!!